Ik moet iets bekennen. Zeg nooit nooit, maar er is een onderwerp bespreekbaar geworden bij ons. We willen een hondje, nee ik wil een hondje en ja de kinderen eigenlijk ook. Waarom wij dat nu wel willen en vroeger sowieso niet, dat vertel ik je graag hier.

Een hondje?

Onlangs hadden we een überschattige logé. Yuki stal ons hartje en al snel werd duidelijk dat ons dat wel af ging. Nu ik ben een kattenmens, altijd geweest. Maar enkele jaren geleden kreeg ik de diagnose astma als gevolg van een kattenallergie. Onze lieve kat moest dus weg en na uitvoerige testen bleek dat ik slechts aan 1 dier niet allergisch was; jawel ‘de hond’!  Zowel manlief als ik blijken niet bepaald hondenmensen tot Yuki kwam. We gingen haar gezelschap al snel waarderen en bij vertrek werd ze dan ook al enorm gemist.

Naast het leuke gezelschap bleek zij ook zo een leuke vriend voor de kinderen en een goeie waker. Gijs zou voordien onder een auto durven lopen hebben van angst wanneer een hond hem zou passeren. Sinds Yuki er niet meer is komt kwasi dagelijks de vraag naar een hondje.

Hoe of wat?

Ik ging dus op onderzoek uit. Groot of klein? Mee naar het werk of niet? Ras? Waar koop ik deze best aan? Hoe vermijd ik broodfok en sloot me aan bij verschilden groepjes om informatie in te winnen. We hebben beslist om voor een dwergkees of pomeranian te gaan.  Blijkbaar kiezen we best voor een puppy omdat de kinderen nog zo klein zijn. Zo heb ik al een lijst met de erkende en betrouwbare fokkers in dit land. We willen absoluut een overhaaste beslissing vermijden omdat we nog geen enkele ervaring hebben met het aanschaffen van een hond. Hoe dan ook willen we deze graag verwelkomen als ons 3de kindje.

Wie koos er ook net voor een hondje of zoekt eentje? Deel me gerust je tips en waar ik op moet letten.