Een tijdje geleden schreef ik een blogpost over hoe ik omga met mijn moeilijke dochter. Hoe ik het op dat moment allemaal even niet meer wist, maar hoe gaat het nu intussen met ons?

Ik voelde mij enorm gesteund door vele mama’s bij het schrijven van deze blog. Geloof mij, het is echt niet makkelijk om zoiets neer te pennen. Hoe dan ook stel je jezelf als mama heel kwetsbaar op en is het een manier van blootgeven. Ik ben wel blij dat ik af en toe mijn “ei” hier kwijt kan. Maar nog meer kon ik de welgemeende en lieve bemoedigende woordjes van alle andere mama’s echt waarderen.

Dit gezegd zijnde moet dat hier niet altijd een klaagzang worden of ik ga een reputatie krijgen als “de zaag” of “klaagske”. Het is niet enkel kommer en kwel het kunnen ook leuke tijden zijn. Als het goed is dan mogen we dat ook zeggen denk ik zo. Dus bij deze een kleine update.

We hebben hier zo ons eigen manier gevonden om met Ivonne om te gaan. Misschien een typisch 3-jarige die bijna 4 wordt, maar hoewel Gijs van vele dingen niet echt wakker lag heeft Ivonne haar eigen handleiding. Gijs is gewoon het tegenovergestelde. Hij is luider, heviger, speelser en kortom een echte jongen. Ivonne heeft meer uitleg nodig. Niet gewoon een ‘Nee, dat kan niet! of Nee, geen snoepje voor het eten’. Waarom niet zie je haar denken dan. Ze spiegelt, analyseert veel feller. Ze is niet zo uitbundig of luid als haar broer. Zij observeert meer en als ze geen zin heeft om iets te zeggen dan is dat zo. Maar ze kan heel vrolijk zijn en als ze helemaal op haar gemak is een knuffelmieke. Dus bij haar is het vaak onderhandelen:

• Nee, geen snoepje voor het eten want dan is jouw buikje al vol snoep en kunnen er geen gezonde groentjes bij. En die zijn net beter voor jouw buik. Dus eerst flink eten en dan mag je nog een snoepje. Help je mij even met het eten? Hope, de Skip Hop stoel wordt dichterbij geschoven, ze helpt de borden op tafel zetten. Ze is fier en bezig! Meestal hoeft dat snoepje dan zelfs niet meer na het eten ;-).
• Bij een woede uitbarsting laat ik haar rustig worden en ga ik in dialoog of wel ga ik voor de totale afleiding.
• Ze wil geen kleedje aan maar liever een broek. Ik zou er natuurlijk graag een meisje meisje van blijven maken. Dan gaan we terug voor de compromis. Vandaag is het een feestje dus gaan we voor een kleedje, maar morgen mag je weer een broek aan. (het helpt wel dat de broekkousen niet meer hoeven nu).

Ik hoop dat we goed bezig zijn maar ik vraag me soms wel af. Het is al wel een beproeving geweest op vlak van geduld. Rustig blijven is de boodschap, maar soms is dat zo moeilijk. Herkenbaar voor iemand?

   Send article as PDF