Sinds zijn komst eind oktober wordt hij goed in de watten gelegd. De kinderen mochten al regelmatig een keer voor de lens dus nu was het wel eens de beurt aan Bernard. Kwestie van hem helemaal thuis te laten voelen. Zie hier het resultaat.

Voor zij die niet zo fan zijn van honden, scrol gerust wat verder want deze blog is enkel voor Bernard.

Een hond in een gezin

Ik moet iets bekennen…. Wij waren nooit zo ‘hond-gezind’. Ik was eerder liefhebber van katten. Maar toen ik meer dan 4 jaar geleden fel allergisch bleek bleef het gemis van een huisdier toch sterk aanwezig. Meer over de beslissing hoe of wat en waarom we een hond adopteerden, kan je in een vorige blogpost hier lezen.  Mijn hart brak bij het zien van zijn foto. Bernard kan zo lief en schattig kijken. Je kan er niet echt boos op zijn. Zelfs niet wanneer hij voor de zoveelste keer onze tuinslang stuk bijt. (Tim zal hier zeker niet mee akkoord zijn). Altijd tevreden, altijd content! Blij om ons terug te zien ’s ochtends en ’s avonds na de werkdag. Al kwispelend komt hij mij tegemoet. Denkt vaak dat hij een schoothond is. Een echte gezinshond! Geduldig, luistert flink en is zo waarderend. Ik weet niet goed wat het is maar ik heb de indruk dat hij beseft dat hij een ‘gouden mandje’ kreeg zeg maar. Een geadopteerde hond neemt precies zijn gekregen kans nog extra dankbaar aan.

Een beeld zegt meer dan 1000 woorden.