Liefste Ivonne,
Ik schrijf je deze brief de avond voor je verjaardag en ik herinner me nog goed de zenuwen en angst die ik toen had. Ik zeg vaak dat je toen al een koppig meisje was omdat je niet wilde komen. Je was een weekje overtijd en ik werd ingeleid. Daar was ze dan, mijn dochter. Een flinke brok van 3,810 kg. Het mooiste meisje dat ik ooit zag. En dat vind ik nog steeds zo. Ze zeggen wel ‘eigen kind, schoon kind’ maar er is niets aan jou wat ik zou willen veranderen. Van je haartjes tot je teentjes, mijn eigen poppemieke. Toen toch nog ;-). Meer en meer toon je ons dat je een sterk karaktertje hebt. Je weet heel goed wat je wil, maar ook vooral wat je niet wil. Dat we het daar niet altijd even makkelijk mee hebben is geen geheim. Soms vertellen we je dat ook heel eerlijk. Ivonneke heeft haar eigen handleiding al van de eerste dag.
Maar evenveel ben je ons lieve fietsende poppenmeisje. Zorgzaam voor neefje Fons en altijd klaar om te troosten bij verdriet. Ok ok de barbie-fase zal hier niet snel doorbreken, en rokjes of tutu’s spreken je niet meteen aan. Als jij kan kiezen ga je naar school in dezelfde outfit als je grote broer Gijs. Of loop je op je blote voeten door de tuin. Onze kleine kwajongen, wat heeft komend jaar voor ons in petto? Ik ben alvast benieuwd, maar 1 ding is zeker. Blijf zo dankbaar voor alles, blijf ons knuffelen dan maken wij ook tijd voor eindeloos vele knuffels en kusjes terug. Ik ben fier op je kleine kapoen.
Gelukkige verjaardag poppemie, ons Vonneke!
♥
No Comments